Muzyczne FoRuM

Ruda

Okey tutaj można się popisać swoimi bądź czyimiś wierszami. Prosiłabym tylko, żebyście napisali w temacie swojego tytuł wiersza, autora. Jeśli jest to was wiersz napiszcie to w nawiasie obok tytułu...

Veero

Kazimierz Tetmajer - "NIE WIERZĘ W NIC..."

Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie,Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów:Posągi moich marzeń strącam z piedestałówI zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie...A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem,Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę,Widząc trud swój daremnym, marmury rozbiteDepce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem.I jedna mi już tylko wiara pozostała:Że konieczność jest wszystkim, wola ludzka niczym -I jedno mi już tylko zostało pragnienieNirwany, w której istność pogrąża się całaW bezwładności, w omdleniu sennym, tajemniczymI nie czując przechodzi z wolna w nieistnienie.

Veero

Kocham ten wiersz

Molly

A ja wiam zaprezentuje mój wiersz, jeśli nie macie nic przeciwko oczywiście.
On nie a nawet tytułu. xD

***

Był sobie raz Anioł.
Który w ogóle anioła nie przypominał.
Nie miał białych skrzydeł.
Ani małej złotej aureolki.
Ale jednak był posłańcem Boga.
Wygląd Jego może trochę odbiegał od "norm".
Miał w ręce puszkę Coli.
Na nogach czarne glany.
Bojówiki i dżinsową kurtkę.
Na plecaku kostce miał naszywki Nirvany i Dżemu.
Długie brązowe włosy rozwiwał mu wiatr.
Rozrywał sznurek z koralikami które miał na ręce.
A ludzie patrzyli na niego i zdziwieni mówili że nie robi krzywd.
Że kultura jego jest wysoka.
A spojrzenie - z brązowych oczu - niebiańskie i miłosierne.
Anioł śmiał się banalnie.
Mówił sam do siebie.
- Gdyby ludzie wiedzieli kim jestem albo by mnie wyśmiali albo z największą czcią podnieśliby moje zepsute koraliki.
Anioł zniknął z chodnika lecz prawie nikt tego nie zauważył.
Ale nieliczni go widzieli.
Anioła ze słodkim uśmiechem w nim rozpoznali.
A innym ciekawym ludziom mówili tak.
Był sobie raz Anioł.
Z rockmeńskimi piórami.
Piór tych nie było widać.
Ale gubił je zawsze na rockowiskach.
Tańcząc pogo...

xD

Veero

Zamieszczaj wiecej jesli cos jeszcze masz

Ruda

Ej super wiersz !

Veero

Dwoje ludzieńków

Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie,

O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie.

Lecz w ogrodzie szept pierwszy miłosnego wyznania

Stał się dla nich powodem do nagłego rozstania.

Nie widzieli się długo z czyjejś woli i winy,

A czas ciągle upływał – bezpowrotny, jedyny.

A gdy zeszli się, dłonie wyciągając po kwiecie,

Zachorzeli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!

Pod jaworem – dwa łóżka, pod jaworem – dwa cienie,

Pod jaworem ostatnie, beznadziejne spojrzenie.

I pomarli oboje bez pieszczoty, bez grzechu,

Bez łzy szczęścia na oczach, bez jednego uśmiechu.

Ust ich czerwień zagasła w zimnym śmierci fiolecie,

I pobledli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!

Chcieli jeszcze się kochać poza własną mogiłą,

Ale miłość umarła, już miłości nie było.

I poklękli spóźnieni u niedoli swej proga,

By się mdlić o wszystko, lecz nie było już Boga.

Więc sił resztką dotrwali aż do wiosny do lata,

By powrócić na ziemię – lecz nie było już świata.

BOLESŁAW LEŚMIAN

Veero

Gdybym mógł sobie wybrać...

Gdybym mógł sobie wybrać śmierć podług mej woli,
chciałbym z wolna utracać świadomość istnienia,
przestawać czuć, co rozkosz przynosi lub boli,
i pogrążać się w cichą otchłań zapomnienia.